En dan ging ik nog eens iets schrijven over het belang van individuen, zonder het teveel een pseudo-wetenschappelijke invalshoek te geven.

Want ik ben er de laatste tijd hoe langer hoe meer over aan het nadenken; in welke mate heb jij als individu eigenlijk een invloed? In welke mate kunnen we individuen verantwoordelijk achten voor wat zij gedaan hebben? Had iemand anders exact hetzelfde kunnen doen aangezien die in dezelfde context en tijdsgeest leeft? En als die persoon wegvalt, zou dat dan niet meer voorgevallen zijn?

Er is die psychosociale verantwoording voor misdaden, dat mensen niet als individu kunnen verantwoordelijk beschouwd worden voor hun daden omdat men een oorzaak in de maatschappij of een moeilijke jeugd wil zoeken. Maar dat is nog een andere discussie.

Waar ik mij over verwonder; grote figuren uit de geschiedenis (negatief of positief), in welke mate zijn deze individueel verantwoordelijk voor de veranderingen die ze teweegbrengen? Zijn ze enkel een product van hun samenleving, en had de verandering die ze voortgebracht hebben sowieso voorgevallen, met of zonder hen?

Als we ooit zouden kunnen tijdreizen, had het vermoorden van Adolph Hitler bij zijn geboorte werkelijk de Holocaust tegengehouden? Of zelfs Wereldoorlog II?

Iedereen die ook maar een beetje geïnformeerd is over de tijdsgeest van post 1^e wereldoorlog in Duitsland weet dat het Duitse volk vernederd was en het niet langer pikte, en die oorlog er in elk geval was gekomen, en de Joden zeer waarschijnlijk kop van jut hadden geweest.

Ik vond dat Das Weisse Band van Hanecke bijvoorbeeld goed aantoonde aan hoe een gruwelijke daad van een volk voortkomt uit een ontwrichte samenleving, en niet zozeer door 1 man teweeggebracht wordt.

Ik geloof persoonlijk dus niet dat individuen alleen veranderingen kunnen teweegbrengen. Stromingen van denkwijzen met boegbeelden van die stromingen maken veranderingen. Valt zo’n boegbeeld weg, dan zal de stroming eventjes zijn woordvoerder kwijt zijn, maar er zijn genoeg mensen in de samenleving die gemotiveerd zijn en overtuigd zijn van die ideologie om die rol over te nemen. Zijn zwarten gestopt met voor hun rechten te vechten toen Martin Luther King neergeschoten werd? Ik dacht het niet.
En zijn alle problemen die het Libische en Egyptische volk hadden nu van de baan nu Khadaffi en Moebarak dood (of zo goed als dood) zijn? Zal het afzetten van Assad Syrië vrede aan de bevolking schenken?
Een beetje een hallucinante gedachte dat 1 persoon een hele bevolking onder de knoet kan houden, en de simpele verwijdering van die ene persoon het hele probleem oplost, niet? Ja, dit is heel binair en simplistisch voorgesteld, maar het sluit aan bij het onderzoek over drones dat ik voor mijn master thesis deed en waarvoor ik naar Rome was gekomen. Ik blijf heel die gerichte aanvallen op individuen met drones nutteloos vinden. Zullen jihadisten werkelijk de strijd staken omdat een van hun boegbeelden of bondgenoten een bom op zich gedropt kreeg? You cannot kill an ideology, you can only fight it with reason. Daarom dat het volgens mijn thesis ook niet rechtvaardig was in een Just War Theory kader, omdat ik er geen “likelihood of success” in zag. Maar goed, wie ben ik om over een ganse militaire strategie te oordelen die nieuwe wind in een oneindige oorlog probeerde te blazen. Er zal wel IETS aan werken natuurlijk, op een gegeven moment raakt het blik met charismatische boegbeelden ook leeg.

 

Maar over die rol van individuen in het veroorzaken van een beweging; uitvindingen zijn ook nooit enkel het harde werk van maar 1 persoon. Ze vloeien voort uit een collectiviteit van ideeën die op die moment in de omloop zijn. De gloeilamp is niet vanuit niets ontstaan. Het is gebaseerd op kleine uitvindingen van voorlopers gecombineerd, die dankzij het commerciële talent van Edison hebben gezorgd dat de gloeilamp is geworden tot wat we vandaag nog steeds gebruiken (spaarlampen niet meegerekend).

 Zoals de 3^e aflevering van de everything is a remix serie ook zegt;

 

Daarom zijn individuen die in de spotlight staan voor iets dat ze gedaan/geleid/uitgevonden hebben in mijn ogen ergens wel mee verantwoordelijk voor wat er gebeurd, maar zonder hen was het ook gebeurd. Zeker in het digitale tijdperk waar mensen elkaar’s ideeën gemakkelijk kunnen vinden, zullen die opborrelende ideeën wel door verschillende mensen kunnen ontwikkeld worden tot iets nieuws.

 

In die zin relativeer ik ook mijn rol in het onderzoek dat ik gedaan heb in Rome. Het is voor eventjes leuk om in mijn prille leventje het gevoel te hebben dat ik belangrijk ben, maar iedereen die gekozen had om zich op dit onderwerp te storten had nu in de New York Times gestaan.

Niet dat ik mezelf wil vergelijken met de groten der aarde die effectief veranderingen teweeggebracht hebben. Ik heb letterlijk niet meer dan een steen in het water verlegd, en ook enkel en alleen maar omdat een journaliste mijn rapport en conclusies had gelezen. Ze zag er waarschijnlijk ook wel een sappige scoop in dat volgens een onderzoekster de EU helemaal niets zegt over de VS’ drone aanvallen in Pakistan, omdat het voor de EU waarschijnlijk gemakkelijker is dat de VS voor hen het vuile werk wil opknappen met drone aanvallen in Pakistan (een praktijk die tegen het internationale oorlogsrecht ingaat).

ik probeer gewoon voor mezelf betekenis te geven aan iets dat ik verwezenlijkt heb, en het in een context te plaatsen in welke zin ik nu werkelijk invloed heb gehad op iets. In mijn gedachtegang heb ik dus niet zozeer iets verwezenlijkt dat niemand anders had kunnen doen, ik ben gewoon op een onderwerp gesprongen dat me interessant leek en dat elke deftige onderzoeker van mijn leeftijd op dezelfde manier had kunnen onderzoeken. Enkel doordat het een actueel en “buzzing” (ghehe, get it, drones? Buzzing?) onderwerp is dat niemand heeft onderzocht, werd het relevant.

Heb ik, werkelijk iets speciaals verwezenlijkt?

Neen.

Maar zelfs als ik probeer dit te relativeren, moet ik toegeven dat niemand anders dit onderwerp al had onderzocht.

It is like modern art